pada rentang matamu
kulihat diriku masih bebas mengembara
berkelana di ruang biru
mengecup kening halus syahdu, milikmu
angan tercecar layaknya cahaya
di sesungging gerimis nan lepas
yang tak jua lupa akan katakata
dan ketika datang sepenggal malam
kita hirup aroma mayang
di ujung pualam berkelambu manikam
kugenggam wujud sesosok bayang
sembari menghitung butirbutir tasbih di dalam sembahyang
katakan dengan do'a
sembari memujaMu, duhai Cinta
biarkan saja angin menjuru ke laut kidul
melepaskan gelombangnya ke tengahlapang
kini bulan telah lelap di pangkuan
bintangpun telah jatuh menghantam tubuhku
kan kubiarkan sesak mengombak di bentang bahari
untuk ku ronce lagi pelangi, ketika menyulam hari
bagi kita,
di suatu hari nanti
Ratna
Nganjuk, 2011
